Ποιο είναι το βασικό κριτήριο με το οποίο οι σημερινοί φοιτητές ονειρεύονται το μελλοντικό τους εργοδότη; Οχι μόνο η αμοιβή. Με βάση το 5ο Ευρωπαϊκό Βαρόμετρο του Ινστιτούτου «Trendence» του Βερολίνου, το κριτήριο για τους φοιτητές οικονομικών σπουδών είναι να έχουν μια ενδιαφέρουσα απασχόληση σε ένα φιλικό εργασιακό περιβάλλον, με προοπτικές ανέλιξης και σε μια εταιρία που θα έχει συνολικά ένα θετικό προφίλ. Την καλύτερη εικόνα σε αυτό τον τομέα έχει λοιπόν η L’Oreal, η οποία και πρώτευσε στις απαντήσεις 40.000 ερωτηθέντων από 18 χώρες με ποσοστό 15,4%. Ηταν πρώτη και πέρυσι και μάλιστα με λίγο καλύτερο ποσοστό. Δεύτερη με 13,8% η PricewaterhouseCooopers και τρίτη η Coca Cola με 13,5%. Από τις εταιρίες που ασχολούνται με τη σύγχρονη τεχνολογία προηγείται στην 5η θέση η Apple με 12,1%, έβδομη είναι η Nokia με 12%, δέκατη η Microsoft με 10,9% και 13η η Sony με 9,2%. Στις αυτοκινητοβιομηχανίες προηγείται η BMW με 11,7% στην 8η θέση, ενώ στη 14η θέση της συνολικής κατάταξης είναι και η Porsche. Ενδιαφέρον έχει και η απάντηση στο ερώτημα ποιον περιμένουν ως πρώτο μισθό οι αυριανοί οικονομολόγοι και μηχανικοί. Οι Ούγγροι είναι συγκρατημένοι, υπολογίζοντας σε 9.000 ευρώ το χρόνο, ενώ οι Δανοί οι πιο αισιόδοξοι, ελπίζοντας σε 46.000ευρώ. Ο πραγματικός μέσος όρος στην Ευρώπη είναι αυτή τη στιγμή 27.855 ευρώ για τους απόφοιτους οικονομικών σπουδών και 29.400 για τους πολιτικούς μηχανικούς. Οι μελλοντικοί επιστήμονες είναι πάντως σε όλη την Ευρώπη αισιόδοξοι για τις προοπτικές της επαγγελματικής τους αποκατάστασης. Μόνο το 19% θεωρεί ότι θα είναι δύσκολο να βρει δουλειά. Κατά μέσο όρο υπολογίζουν ότι θα χρειαστούν περίπου ένα τετράμηνο αναζήτησης εργασίας, στο οποίο και θα στείλουν επιστολές σε 26 εταιρίες μέχρι να τους έρθει η πρώτη θετική απάντηση.

Ελεύθερος Τύπος

Advertisement

Αισιοδοξία προκύπτει παρά την έλλειψη ενημέρωσης για τη δραστηριοποίηση των Κρητικών σε προγράμματα Ανακύκλωσης Υλικών από τους Δήμους, αλλά και μεγάλη πρόθεση εθελοντισμού από τους κατοίκους της Μεγαλονήσου για την προστασία του περιβάλλοντος. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύονται σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το Εργαστήριο Ανάλυσης Δεδομένων και Πρόβλεψης του Πολυτεχνείου Κρήτης υπό την εποπτεία του Διευθυντή του Εργαστηρίου Χρήστου Σκιαδά και του υποψηφίου Διδάκτορα Γιώργου Ματαλλιωτάκη, αναφορικά με τις συνήθειες και τις τάσεις του κοινού σχετικά με την ανακύκλωση στην Κρήτη.
Το περιεχόμενο της έρευνας παρουσιάζει σήμερα το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σύμφωνα με την έρευνα, ποσοστό 85,4% των κατοίκων γνωρίζει την ύπαρξη των »μπλε κάδων» ανακύκλωσης και το 66,6% τους χρησιμοποιεί.
Περίπου ένας στους τρεις πολίτες της Κρήτης δεν συμμετέχει στην προσπάθεια ανακύκλωσης υλικών και δεν τοποθετεί τα απορρίμματά του σε κάποιο κάδο ανακύκλωσης, ενώ τα υπόλοιπα απορρίμματα, ποσοστό 47%, τα τοποθετεί σε κάδους καθημερινά.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών δηλώνει ότι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο πρέπει να κάνουμε ανακύκλωση υλικών είναι η προστασία του περιβάλλοντος (63,1%). Οι περισσότεροι Κρητικοί δίνουν μια γενική απάντηση για την ανακύκλωση και δεν εξειδικεύονται περαιτέρω. Ένδειξη που ενισχύει το γενικότερο συμπέρασμα της παρούσας έρευνας για έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών αλλά ταυτόχρονα και την αίσθηση μεγάλης ευθύνης για τον αυξανόμενο όγκο των απορριμμάτων στους χώρους υγειονομικής ταφής και τη γενικότερη ρύπανση του περιβάλλοντος.
Αναφορικά με τον τρόπο που γίνεται ως τώρα η ανακύκλωση υλικών και τα αποτελέσματα, το 45,7% τον θεωρεί αποτελεσματικό, ενώ το 41,9% έχει αντίθετη γνώμη.
Επεκτείνοντας την έρευνα σε αυτή την ερώτηση διαπιστώθηκε διαφορά απόψεων ανάμεσα στους κατοίκους των αστικών περιοχών της Κρήτης με αυτούς της επαρχίας, οι οποίοι παρουσιάζονται λιγότερο ενημερωμένοι και εξοικειωμένοι σε τέτοιου είδους εθελοντικές προσπάθειες για την προστασία του περιβάλλοντος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το 15,4% των κατοίκων της επαρχίας παρουσιάζεται να μη έχει σχηματίσει άποψη σε αυτό το θέμα.
Από τις απαντήσεις που δόθηκαν στην ερώτηση αν οι πολίτες είναι γνώστες της λειτουργίας στο Δήμο τους, ενός προγράμματος ανακύκλωσης, τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι ανησυχητικά διότι μόλις το 60,7% γνωρίζει ότι λειτουργεί κάποιο πρόγραμμα ανακύκλωσης, ενώ το 24,9% δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τη λειτουργία τέτοιου προγράμματος.
Από την ανάλυση των δεδομένων και την εξέταση των απόψεων ανάμεσα σε κατοίκους των πόλεων και της επαρχίας, προκύπτει η έλλειψη ενημέρωσης των Κρητικών της επαρχίας σε σχέση με τους κατοίκους των πόλεων.
Τα 2/3 (περίπου 66,2%) του συνολικού δείγματος παρουσιάζονται θετικοί ως προς τη συμμετοχή τους σε κάποιο πρόγραμμα ανακύκλωσης και ταυτόχρονα σε ποσοστό 17,2% δηλώνουν ότι μάλλον θα ήθελαν να συμμετέχουν. Το 11,4% κρατά αρνητική στάση.
Αξιοσημείωτοι θεωρούνται και οι λόγοι για τους οποίους οι ερωτηθέντες κρίνουν ότι δεν πρέπει να «κάνουν» ανακύκλωση. Οι περισσότεροι κατονομάζουν τη μεγάλη απόσταση του μπλε κάδου ή τη μη ύπαρξή του ειδικά στην επαρχία ως τον σημαντικότερο λόγο, με ποσοστό 37,8%.
Το 1/4 του δείγματος πιστεύει ότι δεν γίνεται πράγματι ανακύκλωση των απορριμμάτων που συγκεντρώνονται στους κάδους, το 20,4% δεν θεωρεί αναγκαία την ανακύκλωση υλικών, ενώ ποσοστό 16,5% δεν θέλει να ξεχωρίζει τα απορρίμματά του σε ανακυκλώσιμα και μη.
Τα συγκεκριμένα στοιχεία πρέπει να αξιολογηθούν άμεσα από τους ειδικούς ώστε να αποφευχθούν προβλήματα τέτοιου είδους που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών και να ενισχυθεί περισσότερο η προσπάθεια που καταβάλλεται από τους εκάστοτε Δήμους για ανακύκλωση υλικών.
Τη μεταφορά των απορριμμάτων στους κάδους αναλαμβάνει η νοικοκυρά σε ποσοστό 37,9%, ενώ το 33,7% δηλώνει ότι δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο άτομο της οικογένειας που να αναλαμβάνει τη μεταφορά τους. Το 21,7% απαντά ότι τα απορρίμματα μεταφέρονται από τον πατέρα, το 5% ότι η μεταφορά γίνεται από τα παιδιά και 1,7% απαντά ότι τη μεταφορά των απορριμμάτων έχει αναλάβει η οικιακή βοηθός.
Ενδιαφέρον για το πού καταλήγουν τα υλικά που συλλέγονται από την ανακύκλωση εξέφρασαν οι πολίτες της Κρήτης σε ποσοστό 32,4%. Το 13,5% ενδιαφέρεται να ενημερωθεί για τα στάδια της ανακύκλωσης, το 11% ποια υλικά συλλέγονται προς ανακύκλωση και ποσοστό 10,6% θέλει να μάθει ποιος διαχειρίζεται το πρόγραμμα. Στην ερώτηση αυτή το 24,1% απάντησε (Δεν Ξέρω /Δεν Απαντώ), ένδειξη που τείνει να ενισχύσει την αίσθηση της απόστασης που διαφαίνεται να χαρακτηρίζει τους πολίτες από την συμμετοχή τους στην ανακύκλωση
Η συγκριτική ανάλυση των στοιχείων κατέδειξε τις διαφορές στο βαθμό αξιολόγησης από τους κατοίκους των πόλεων και της επαρχίας, της αντίστοιχης ενημέρωσης των πολιτών από τους Δήμους για τη δραστηριοποίησή τους σε κάποιο πρόγραμμα ανακύκλωσης υλικών.
Οι κάτοικοι της επαρχίας σε ποσοστό άνω του 60% δηλώνουν ότι δεν υπάρχει αντίστοιχη ενημέρωση από το Δήμο στον οποίο κατοικούν για τη δραστηριοποίησή τους σε κάποιο πρόγραμμα ανακύκλωσης, ενώ μόλις το 25,6% κρίνει αντίστοιχη την ενημέρωση τους από το Δήμο. Επίσης και σε αυτή την ερώτηση παρουσιάζεται σημαντικό ποσοστό πολιτών 13,2% να μην έχουν γνώμη για το θέμα.
Το μέρος του δείγματος της έρευνας που δήλωσε ότι γνωρίζει την εννοιολογική σημασία της ανακύκλωσης, σε ποσοστό 15,5% φαίνεται να γνωρίζει ότι το χαρτί είναι ανακυκλώσιμο υλικό, 7,5% το πλαστικό, 5,7% τα μέταλλα και 5,6 το γυαλί, ενώ το 64% γνωρίζει ότι όλα τα παραπάνω συγκαταλέγονται στα ανακυκλώσιμα υλικά.
Όσο αφορά στην διαχείριση και στον τρόπο απόσυρσης των παλαιών ηλεκτρικών συσκευών παρατηρείται σημαντική διαφορά ανάμεσα στους κατοίκους της επαρχίας με αυτούς των πόλεων.
Το 23,9% των κατοίκων της επαρχίας δηλώνει ότι αποσύρει της παλιές ηλεκτρικές συσκευές ειδοποιώντας την αρμόδια Δημοτική υπηρεσία, ενώ πράττει αντίστοιχα το 37,9% των κατοίκων των πόλεων. Επίσης οι κάτοικοι της επαρχίας προτιμούν να προμηθεύουν τους παλιατζήδες με τις παλιές ηλεκτρικές συσκευές σε μεγαλύτερο ποσοστό 16,9% από ότι αυτοί των πόλεων.
Η δημοσκόπηση εξέτασε και κατά πόσο γνωρίζουν οι πολίτες ότι η ανεξέλεγκτη διάθεση των ηλεκτρικών συσκευών στις χωματερές έχει ιδιαιτέρως βλαπτικές συνέπειες για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Όπου το 81,6% δήλωσε ότι γνωρίζει για αυτές τις συνέπειες και το 18,4% ότι δεν του ήταν γνωστές.
Τη διάσταση αυτή που αναπτύχθηκε την εξετάσαμε μέσα στις τάσεις που αναπτύσσονται στους κατοίκους των πόλεων και της επαρχίας. Συγκεκριμένα οι κάτοικοι των πόλεων τοποθετούνται ότι γνωρίζουν για τις βλαπτικές συνέπειες σε ποσοστό της τάξεως του 85,4%, αντίστοιχα οι κάτοικοι της επαρχίας σε ποσοστό 77,4%.
Αναφορικά με τη διάθεση των Κρητικών να προβούν σε ενέργειες για την προστασία του περιβάλλοντος εθελοντικά, όπως ήταν αναμενόμενο επέδειξαν ενισχυμένη την τάση για εθελοντισμό σε ποσοστό της τάξεως 70,7%.
H ταυτότητα της έρευνας
Η έρευνα διενεργήθηκε υπό την εποπτεία του Καθηγητή Χρήστου Σκιαδά τέως Αντιπρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων και η επίβλεψη συλλογής των στοιχείων της έρευνας έγινε από τον Ματαλλιωτάκη Γεώργιο Υποψήφιο Διδάκτορα του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Η Παγκρήτια αυτή έρευνα πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο 5-12 Δεκεμβρίου του 2007.
Το δείγμα ήταν τυχαίο, στρωματοποιημένο και αντιπροσωπευτικό του σχετικού πληθυσμού, περιελάμβανε 1214 νοικοκυριά της Κρήτης και επιλέχθηκε βάσει των σχετικών αναλογιών του πραγματικού πληθυσμού της απογράφης του 2001. Βασίσθηκε σε δομημένο ερωτηματολόγιο και πραγματοποιήθηκαν προσωπικές τηλεφωνικές συνεντεύξεις σε ηλικίες από 18 έως 60+ ετών. Οι τηλεφωνικές κλήσεις για τη συλλογή των στοιχείων έγιναν από φοιτητές του μαθήματος Marketing.
Ελεύθερος Τύπος

Φανταστείτε μια εποχή που ένα μήνυμα στο κινητό σας τηλέφωνο θα σας ενημερώνει αν ένα συγγενικό ή φιλικό σας πρόσωπο είναι καλά. Κι αυτό χωρίς το μήνυμα να το έχει γράψει ο φίλος ή συγγενής σας ούτε κάποιο τρίτο πρόσωπο. Στη νέα εποχή της πανταχού παρουσίας του ηλεκτρονικού υπολογιστή δεν χρειάζεται η παρέμβαση ενός τρίτου προσώπου για την πληκτρολόγηση του μηνύματος.

Tα τελευταία οκτώ χρόνια η ομάδα DAISY τoυ Ερευνητικού Ακαδημαϊκού Iνστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών (ΕΑΙΤΥ), σε συνεργασία με αντίστοιχες ομάδες από τη Μεγάλη Βρετανία (Πανεπιστήμιο Essex), την Ολλανδία (Philips, Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Eindhoven), τη Γερμανία (Πανεπιστήμιο Ulm), τη Γαλλία (LIMSI) και τη Νορβηγία (εταιρία τηλεπικοινωνιών Telenor, Πανεπιστήμιο NTNU), σχεδιάζει και αναπτύσσει έξυπνα περιβάλλοντα. Αποτελούνται από αντικείμενα ή συσκευές με ενσωματωμένο υπολογιστή, ενώ συχνά ο χρήστης αλληλεπιδρά μαζί τους χωρίς να συνειδητοποιεί ότι επικοινωνεί με μια υπολογιστική εφαρμογή.

Η πιο πρόσφατη υλοποίηση αυτής της τεχνολογίας είναι ένα σύστημα διαχεόμενης επίγνωσης, το οποίο αναπτύσσεται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου ASTRA με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση και επιστημονικό συντονιστή τον επίκουρο καθηγητή, επικεφαλής της ομάδας Daisy, κ. Αχιλλέα Καμέα. Η πλατφόρμα ASTRA λειτουργεί στο Internet και υποστηρίζει την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνηση ή σε κάποιο κλειστό χώρο χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα ασύρματα δίκτυα.

Ανοιχτοί ή κλειστοί χώροι με επαυξημένες ψηφιακές δυνατότητες – που διαθέτουν δηλαδή δίκτυα αισθητήρων και επικοινωνιών – και «έξυπνα» αντικείμενα επιτρέπουν σε δύο ή περισσότερους χρήστες να επικοινωνούν, να ανταλλάσσουν εικόνες και σύντομα μηνύματα.

Ενα σύστημα από αισθητήρες στο σπίτι ενός ηλικιωμένου μετρά, για παράδειγμα, πόσες φορές στη διάρκεια μιας ημέρας ο μοναχικός γέροντας ανοίγει π.χ. τα ντουλάπια της κουζίνας, πόσες ώρες παραμένει ξαπλωμένος κ.ο.κ. Αν κάποια ημέρα ο ηλικιωμένος δεν δείξει τη συνηθισμένη του κινητικότητα, το σύστημα ενημερώνει το παιδί του ή το θεράποντα ιατρό, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο ηλικιωμένος ενδέχεται να μην είναι καλά.

Η ευρεία διάδοση του e-mail, του instant messaging και των SMS, αλλά και εφαρμογών όπως τα Messenger, Skype ή Facebook, είναι δηλωτική της μεγάλης ανάγκης για ασύγχρονη, μη παρεμβατική και ανεπίσημη επικοινωνία, που επιτρέπει στους ανθρώπους να παραμένουν συναισθηματικά δεμένοι και ενήμεροι ο ένας για την κατάσταση του άλλου. Τα συστήματα διαχεόμενης επίγνωσης είναι απλά το επόμενο βήμα αυτής της ανάγκης, καθώς ενσωματώνουν στις διαδεδομένες τεχνολογίες επικοινωνίας την τεχνολογία των έξυπνων αντικειμένων και χώρων.

Οσο κι αν η φιλοσοφία και ο τρόπος λειτουργίας τους θυμίζουν σκηνικό από ταινία επιστημονικής φαντασίας, η κ. Ειρήνη Μαυρομμάτη, σχεδιάστρια διάδρασης στην ομάδα DAISY, θεωρεί ότι σε ορίζοντα μίας δεκαετίας αυτά τα συστήματα ίσως να αποτελούν μέρος της καθημερινότητας μας. Εκτιμά μάλιστα ότι θα γνωρίσουν σημαντική διάδοση σε αυτόν τον τομέα, της φροντίδας δηλαδή της τρίτης ηλικίας. Επίσης, σε ανθρώπους που ζουν μόνοι, μακριά από την οικογένειά τους, ή σε ανθρώπους με προβλήματα υγείας. Η χρήση των συστημάτων από αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς τους παρέχει αφενός ανεξαρτησία, αφετέρου μειώνει το ρίσκο όταν πάθουν κάτι να μείνουν αβοήθητοι. Εφόσον κατανοήσουν ότι επωφελούνται από τη χρήση των υπηρεσιών επίγνωσης είναι οι πρώτες ομάδες που θα θελήσουν να τις υιοθετήσουν, εκτιμούν οι ερευνητές.

Ελεύθερος Τύπος

Τον Οκτώβριο του 2008 η πόλη της Ξάνθης και μαζί της ολόκληρη η Ελλάδα υποδέχεται για τέταρτη φορά τη διοργάνωση ενός σημαντικού πολιτιστικού και καλλιτεχνικού θεσμού: Την 4η Παγκόσμια Biennale Παιδικής Ζωγραφικής, που από το 2002 και κάθε δυο χρόνια φιλοξενείται στη χώρα μας.
Η παγκόσμια αυτή έκθεση παιδικής ζωγραφικής, στην οποία μέχρι σήμερα συμμετείχαν περισσότερα από 350.000 παιδιά από συνολικά 140 χώρες, είναι μια αξιόλογη συλλογική προσπάθεια με φορέα διοργάνωσης την Ακαδημία Παιδικής Τέχνης. Η συγκομιδή των μέχρι σήμερα διοργανώσεων της Biennale αριθμεί πολλές δεκάδες εκατοντάδες έργων προϊόν της αστείρευτης δημιουργικής παιδικής φαντασίας.
Αξίζει να τονιστεί ότι η Ακαδημία εκτός από τη Biennale έχει θεσμοθετήσει με μεγάλη επιτυχία και έναν άλλο διεθνή διαγωνισμό τις «Γέφυρες Αγάπης», που αφορά την κατασκευή κούκλας και τη συγγραφή παραμυθιού από τα παιδιά του κόσμου.
Αυτόν το ξεχωριστό κόσμο των παιδιών, όπως παρουσιάζεται μέσα από τις δημιουργίες τους, προσπαθεί να στεγάσει τα τελευταία χρόνια σ’ ένα Μουσείο Παιδικής Τέχνης η πρόεδρος της Ακαδημίας, η ζωγράφος και μέλος της UNESCO Λίτα Μαυρογένη.
Η προσπάθεια της κ. Μαυρογένη και των υπολοίπων μελών του Δ.Σ. της Ακαδημίας για την κατασκευή ενός παιδικού μουσείου κρίθηκε επιβεβλημένη όταν τα χιλιάδες έργα των παιδιών άρχισαν κυριολεκτικά να στοιβάζονται σε ανήλιες αποθήκες. Τελικά οι εκκλήσεις της κ. Μαυρογένη βρήκαν ευήκοα ώτα στο Δήμο Βιστωνίδας που παραχώρησε στην Ακαδημία το παλιό δημοτικό σχολείο της Συδινής, 14 χλμ. έξω από την πόλη της Ξάνθης.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, χάρη στην εθελοντική εργασία χριστιανών και μουσουλμάνων αλλά και τη συνδρομή όλων των μελών του Δ.Σ. της Ακαδημίας, το παλιό σχολείο μεταμορφώθηκε σ’ έναν ιδιαιτέρα ζεστό και φιλόξενο χώρο.
Το νέο αν και προσωρινό Παιδικό Μουσείο «Οικουμένη» – αφού βραβευμένα έργα παιδιών από ολόκληρη την οικουμένη φιλοξενούνται σε αυτό το ξεχωριστό χώρο – ήταν πια γεγονός και άνοιξε τις πόρτες του στις αρχές Οκτωβρίου, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η κ. Μαυρογένη «είναι στενάχωρο το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανένας από τους τοπικούς φορείς της Ξάνθης αλλά ούτε και το κράτος δεν στήριξε οικονομικά αυτή την προσπάθεια για ν’ αποπληρωθεί τουλάχιστον το μικρό χρέος που απαιτήθηκε για την αγορά των υλικών.
Αυτό τον καιρό το Μουσείο Παιδικής Τέχνης «Οικουμένη» φιλοξενεί τα βραβευμένα έργα των παιδιών που συμμετείχαν στο φετινό διαγωνισμό κατασκευής κούκλας «Γέφυρες Αγάπης». Στο Μουσείο, μικροί και μεγάλοι, θαυμάζουν τις εντυπωσιακές κατασκευές παιδιών από κάθε γωνιά του κόσμου, ενώ επιπλέον για τους μικρούς υπάρχουν εκπαιδευτικά προγράμματα πάνω στη ζωγραφική και στη χειροτεχνία με την καθοδήγηση μουσειοπαιδαγωγών.
Το κτίριο του δημοτικού σχολείου της Συδινής σύμφωνα με την κ. Μαυρογένη δεν είναι δυνατόν να καλύψει τις ανάγκες του μουσείου και δεν μπορεί να φιλοξενήσει το σύνολο των παιδικών έργων που βραβεύονται κάθε χρόνο. «Απαιτείται η κατασκευή ενός σύγχρονου πρότυπου Μουσείου Παιδικής Τέχνης που θα στοχεύει στην προώθηση, την προβολή και διαφύλαξη της σύγχρονης παγκόσμιας παιδικής τέχνης, καθιστώντας τη Θράκη ένα φάρο ελπίδας, αγάπης και αλληλεγγύης για όλα τα παιδιά του κόσμου», σημειώνει η κ. Μαυρογένη.

Σύμμαχο και συμπαραστάτη σε αυτήν τη φιλόδοξη προσπάθεια η Ακαδημία βρήκε στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», που ανέλαβε εξ ολοκλήρου το κόστος ανέγερσης και εξοπλισμού του μουσείου. Το Δ.Σ. της Ακαδημίας συνέταξε τις απαραίτητες μελέτες, τις κατάθεσε , πλην όμως ακόμα εκκρεμεί η υπόθεση του οικοπέδου. Ο Δήμος Βιστωνίδας παραχώρησε ένα οικόπεδο 15 στρεμμάτων στην περιοχή Πετεινός κυριότητας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Το λυπηρό μέχρι σήμερα», τονίζει η κ. Μαυρογένη, «είναι ότι ακόμα δεν έχουν ξεπεραστεί τα γραφειοκρατικά προβλήματα ώστε η έκταση να διατεθεί για την ανέγερση του μουσείου το οποίο θ’ αποτελεί σημείο συνάντησης παιδιών και πολιτισμών από κάθε γωνιά του κόσμου προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες».
Η κ. Μαυρογένη δεν κρύβει την πικρία και την απογοήτευσή της για το γεγονός ότι παρά τις επανειλημμένες κρούσεις προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς δεν υπάρχει το απαιτούμενο ενδιαφέρον με αποτέλεσμα να καθυστερεί η ανέγερση του μουσείου και δεκάδες εκατοντάδες έργα παιδιών από ολόκληρο τον κόσμο να μουχλιάζουν.
Κι αν όλα αυτά ακούγονται μάλλον παιδικά για να τύχουν της απαραίτητης προσοχής, αξίζει κάποιος να επισκεφθεί την ιστοσελίδα του Μουσείου, να ξεφυλλίσει το κατάλογο των παγκόσμιων Biennale ή να επισκεφθεί το ίδιο το Μουσείο, προκειμένου να συνειδητοποιήσει ότι αναφερόμαστε σε πραγματικά έργα τέχνης και όχι σε πολύχρωμες μολυβιές πάνω σε λευκά χαρτιά ορισμένων επτάχρονων, δεκάχρονων και δεκαπεντάχρονων παιδιών.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όταν στην εκπνοή του 2006 το αμερικανικό περιοδικό «Time» αναδείκνυε ως πρόσωπο της χρονιάς όχι κάποιον πολιτικό, διπλωμάτη ή καλλιτέχνη αλλά τους απανταχού δημιουργούς και σχολιαστές διαδικτυακών ημερολογίων, στην Ελλάδα η λέξη blog ήταν σχεδόν άγνωστη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως ένα χρόνο αργότερα τα ιστολόγια θα είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους και στη χώρα μας, ξεπερνώντας μάλιστα τα όρια του κυβερνοχώρου και πρωταγωνιστώντας συχνά σε εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς.

Εν αρχή ην ο online «σεισμός» που προκάλεσαν οι Ελληνες bloggers στα τέλη Μαΐου και τις αρχές Ιουνίου μετά το θάνατο της 30χρονης καρκινοπαθούς Αμαλίας Καλυβίνου. Μέσα σε λίγες ημέρες 1.400 blogs αναφέρθηκαν στα ιατρικά λάθη, τα «φακελάκια» και όλα τα άλλα κακώς κείμενα του Συστήματος Υγείας τα οποία κόστισαν τη ζωή της νεαρής φιλολόγου, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

Το εγχείρημα πέρασε στα «παραδοσιακά» μέσα και έκανε το γύρο του κόσμου χάρη στην αποστολή 120.000 e-mail προς 30 χώρες, 120 διεθνείς οργανισμούς και 1.800 ελληνικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Ενα μήνα αργότερα η συνέχεια ήταν ακόμα πιο δυναμική: αντικρίζοντας την Πάρνηθα στις φλόγες η ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα απηύθυνε κάλεσμα για δράση σε όλους τους πολίτες. Ενα γραπτό μήνυμα από κινητό σε κινητό και από blog σε blog στάθηκε αρκετό για να κατεβάσει χιλιάδες ανθρώπους στο Σύνταγμα στις 8 Ιουλίου. Οι δασικές πυρκαγιές που ακολούθησαν σε όλη τη χώρα οδήγησαν σε άλλη μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 29 Αυγούστου. Νέα ώθηση και αφορμή για χιλιάδες online σχόλια έδωσαν οι εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και η μετέπειτα μάχη για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

«Με τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τις ανταποκρίσεις των blogs την περίοδο των πυρκαγιών ήταν η πρώτη φορά που η «δημοσιογραφία των πολιτών» έκανε αισθητή την ύπαρξή της στην Ελλάδα», παρατηρεί ο κ. Παναγιώτης Βρυώνης, σύμβουλος social media και δημιουργός του http://vrypan.net. Ο ίδιος επισημαίνει πως τη χρονιά που έφυγε «τα εναλλακτικά μέσα μπήκαν στην πολιτική. Λέξεις όπως blog και blogger αναφέρθηκαν αρκετά συχνά σε λόγους πολιτικών (π.χ. Παπανδρέου, Αλαβάνος)».

«Το 2007 ήμασταν μάρτυρες μιας αυξημένης κοινωνικής συνειδητοποίησης που βρήκε πρόσφορο έδαφος στην μπλογκόσφαιρα. Η σφαίρα των ιστολογίων πέρασε στην κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο που ένας 77χρονος γνωστός μου με ρωτάει πια τι γράφω στο blog μου. Μέχρι πριν από λίγους μήνες δεν ήξεραν καν τη λέξη», διαπιστώνει ο κ. Νίκος Αναγνώστου, διαχειριστής του ιστολογίου www.metablogging.gr. «Πλέον έχει εδραιωθεί στη συλλογική συνείδηση ότι μπορούμε μέσω του Διαδικτύου να εκφέρουμε γνώμη για ό,τι συμβαίνει», συμπληρώνει ο κ. Νίκος Δρανδάκης, δημιουργός της υπηρεσίας www.sync.gr. Ο ρυθμός αύξησης των διαδικτυακών ημερολογίων σταθεροποιήθηκε μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου σε 70-80 νέα blogs ημερησίως. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Δρανδάκη, «όσο πολλαπλασιάζονται τα ιστολόγια ο αριθμός των σχολίων που αφήνουν οι επισκέπτες στο καθένα μειώνεται».

Τα μέλη της ελληνόφωνης μπλογκόσφαιρας γνωρίστηκαν καλύτερα μεταξύ τους την περασμένη χρονιά χάρη σε εκδηλώσεις που τα έφεραν κοντά, όπως το Greek Blogger Camp στην Ιο, το οποίο διοργάνωσε τον Ιούνιο ο Στέφανος Κωφόπουλος (γνωστός στα ιστολόγια ως Titanas). Ο ίδιος κατάφερε να ξεχωρίσει, καθώς η απόφασή του να αφιερώσει όλο το χρόνο του στο blogging τον έκανε αναγνωρίσιμο όχι μόνο στην μπλογκόσφαιρα αλλά και στα media.

Τα ελληνόφωνα ιστολόγια υπερδωδεκαπλασιάστηκαν μέσα στον τελευταίο χρόνο φθάνοντας πλέον τις 28.000, ενώ τα κείμενα που φιλοξενούν αγγίζουν το 1.000.000. Παράλληλα αυξάνονται και τα podcasts, οι διαδικτυακές «ραδιοφωνικές» εκπομπές που κάνουν πολλοί ιστολόγοι. «Από 3-5 στις αρχές του 2007 το Μάρτιο έφτασαν τα 50-60 και σήμερα ξεπερνούν τα 140», λέει ο κ. Δρανδάκης.

ΡΟΖΑΚΟΣ ΜΑΡΙΟΣ
Ελεύθερος Τύπος